കുമാരനാശാൻ=>▲ ചിന്താവിഷ്ടയായ സീത

എൻ.



ഭാഗം 1

സുതർ മാമുനിയോടയോദ്ധ്യയിൽ

ഗതരായോരളവന്നൊരന്തിയിൽ

അതിചിന്ത വഹിച്ചു സീത പോയ്

സ്ഥിതി ചെയ്താളുടജാന്തവാടിയിൽ.



അരിയോരണിപന്തലായ് സതി

ക്കൊരു പൂവാ‍ക വിതിർത്ത ശാഖകൾ;

ഹരിനീലതൃണങ്ങൾ കീഴിരു

ന്നരുളും പട്ടു വിരിപ്പുമായിതു.



രവി പോയി മറഞ്ഞതും സ്വയം

ഭുവനം ചന്ദ്രികയാൽ നിറഞ്ഞതും

അവനീശ്വരിയോർത്തതില്ല, പോന്ന

വിടെത്താൻ തനിയേയിരിപ്പതും.



പുളകങ്ങൾ കയത്തിലാമ്പലാൽ

തെളിയിക്കും തമസാസമീരനിൽ

ഇളകും വനരാജി, വെണ്ണിലാ

വൊളിയാൽ വെള്ളിയിൽ വാർത്തപോലെയായ്.



വനമുല്ലയിൽ നിന്നു വായുവിൻ

ഗതിയിൽ പാറിവരുന്ന പൂക്കൾ പോൽ

ഘനവേണി വഹിച്ചു കൂന്തലിൽ

പതിയും തൈജസകീടപംക്തിയെ



പരിശോഭകലർന്നിതപ്പൊഴാ

പ്പുരിവാർകുന്തളരാജി രാത്രിയിൽ

തരുവാടിയിലൂടെ കണ്ടിടു

ന്നൊരു താരാപഥഭാഗമെന്ന പോൽ.



ഉടൽമൂടിയിരുന്നു ദേവി, ത

ന്നുടയാടത്തളിരൊന്നുകൊണ്ടു താൻ

വിടപങ്ങളൊടൊത്ത കൈകൾതൻ

തുടമേൽ‌വെച്ചുമിരുന്നു സുന്ദരി.



ഒരു നോട്ടവുമെന്നി നിന്നിതേ

വിരിയാതല്പമടഞ്ഞ കണ്ണുകൾ,

പരുഷാളകപംക്തി കാറ്റിലാ

ഞ്ഞുരസുമ്പോഴുമിളക്കമെന്നിയേ.



അലസാംഗി നിവർന്നിരുന്നു, മെ

യ്യലയാതാനതമേനിയെങ്കിലും;

അയവാർന്നിടയിൽ ശ്വാസിച്ചു ഹാ!

നിയമം വിട്ടൊരു തെന്നൽ മാതിരി.



നിലയെന്നിയെ ദേവിയാൾക്കക

ത്തലതല്ലുന്നൊരു ചിന്തയാം കടൽ

പലഭാവമണച്ചു മെല്ലെ നിർ

മ്മലമാം ചാരുകവിൾത്തടങ്ങളിൽ.



ഉഴലും മനതാരടുക്കുവാൻ

വഴികാണാതെ വിചാരഭാഷയിൽ

അഴലാർന്നരുൾചെയ്തിതന്തരാ

മൊഴിയോരോന്നു മഹാമനസ്വിനി.



“ഒരു നിശ്ചയമില്ലയൊന്നിനും

വരുമോരൊ ദശ വന്നപോലെ പോം

വിരയുന്നു മനുഷ്യനേതിനോ;

തിരിയാ ലോകരഹസ്യമാർക്കുമേ



തിരിയും രസബിന്ദുപോലെയും

പൊരിയും നെന്മണിയെന്നപോലെയും,

ഇരിയാതെ മനം ചലിപ്പു ഹാ!

ഗുരുവായും ലഘുവായുമാർത്തിയാൽ ,



ഭുവനത്തിനു മോടികൂട്ടുമ

സ്സുഖകാലങ്ങളുമോർപ്പതുണ്ടു ഞാൻ

അവ ദുർവിധിതന്‍റെ ധൂർത്തെഴും

മുഖഹാസങ്ങൾ കണക്കെ മാഞ്ഞതും.



അഴലേകിയ വേനൽ പോമുടൻ

മഴയാം ഭൂമിയിലാണ്ടുതോറുമേ

പൊഴിയും തരുപത്രമാകവേ,

വഴിയേ പല്ലവമാർന്നു പൂത്തിടും



അഴലിന്നു മൃഗാദി ജന്തുവിൽ

പഴുതേറീടിലു, മെത്തിയാൽ ദ്രുതം

കഴിയാമതു മാനഹേതുവാ

ലൊഴിയാത്താ‍ർത്തി മനുഷ്യനേ വരൂ.



പുഴുപോലെ തുടിക്കയല്ലി, ഹാ!

പഴുതേയിപ്പൊഴുമെന്നിടത്തുതോൾ;

നിഴലിൻ‌വഴി പൈതൽ‌പോലെ പോ

യുഴലാ ഭോഗമിരന്നു ഞാനിനി.



മുനിചെയ്ത മനോജ്ഞകാവ്യമ

മ്മനുവംശാധിപനിന്നു കേട്ടുടൻ

അനുതാപമിയന്നിരിക്കണം!

തനയന്മാരെയറിഞ്ഞിരിക്കണം.



സ്വയമേ പതിരാഗജങ്ങളാം

പ്രിയഭാവങ്ങൾ തുലഞ്ഞിടായ്കിലും

അവ ചിന്തയിലൂന്നിടാതെയായ്

ശ്രവണത്തിൽ പ്രതിശബ്ദമെന്നപോൽ.



ക്ഷണമാത്രവിയോഗമുൾത്തടം

വ്രണമാ‍ക്കുംപടി വാച്ചതെങ്കിലും

പ്രണയം, തലപൊക്കിടാതെയി

ന്നണലിപ്പാമ്പുകണക്കെ നിദ്രയായ്.



സ്വയമിന്ദ്രിയമോദഹേതുവാം

ചില ഭാവങ്ങളൊഴിഞ്ഞു പോകയാൽ

ദയ തോന്നിടുമാറു മാനസം

നിലയായ് പ്രാക്കൾ വെടിഞ്ഞ കൂടു പോൽ



ഉദയാസ്തമയങ്ങളെന്നി,യെൻ

ഹൃദയാകാമതിങ്കലെപ്പൊഴും

കതിർവീശി വിളങ്ങിനിന്ന വെൺ

മതിതാനും സ്മൃതിദർപ്പണത്തിലായ്.



പഴകീ വ്രതചര്യ, ശാന്തമായ്

ക്കഴിവൂ കാലമിതാത്മവിദ്യയാൽ

അഴൽ‌പോയ് അപമാനശല്യമേ

യൊഴിയാതുള്ളു വിവേക ശക്തിയാൽ.



സ്വയമന്നുടൽ വിട്ടിടാതെ ഞാൻ

ദയയാൽ ഗർഭഭരം ചുമക്കയാൽ

പ്രിയചേഷ്ടകളാലെനിക്കു നിഷ്‌

ക്രിയയായ് കൗതുകമേകിയുണ്ണിമാർ.



കരളിന്നിരുൾ നീക്കുമുള്ളലി

ച്ചൊരു മന്ദസ്മിതരശ്മികൊണ്ടവർ

നരജീവിതമായ വേദന

യ്ക്കൊരുമട്ടർഭകരൗഷധങ്ങൾ താൻ.



സ്ഫുടതാരകൾ കൂരിരുട്ടിലു

ണ്ടിടയിൽ ദ്വീപുകളുണ്ടു സിന്ധുവിൽ

ഇടർ തീർപ്പതിനേകഹേതു വ

ന്നിടയാമേതു മഹാവിപത്തിലും.



പരമിന്നതുപാർക്കിലില്ല താൻ

സ്ഥിരവൈരം നിയതിക്കു ജന്തുവിൽ

ഒരു കൈ പ്രഹരിക്കവേ പിടി

ച്ചൊരു കൈകൊണ്ടു തലോടുമേയിവൾ.



ഒഴിയാതെയതല്ലി ജീവി പോം

വഴിയെല്ലാം വിഷമങ്ങളാമതും

അഴലും സുഖവും സ്ഫുരിപ്പതും

നിഴലും ദീപവുമെന്നപോലവേ



അതുമല്ല സുഖാസുഖങ്ങളായ്

സ്ഥിതിമാറീടുവതൊക്കെയേകമാം

അതുതാനിളകാത്തതാം മഹാ

മതിമത്തുക്കളിവറ്റ രണ്ടിലും.



വിനയാർന്ന സുഖം കൊതിക്കയി

ല്ലിനിമേൽ ഞാൻ അസുഖം വരിക്കുവൻ;

മനമല്ലൽകൊതിച്ചു ചെല്ലുകിൽ

തനിയേ കൈവിടുമീർഷ്യ ദുർവ്വിധി.



ഒരുവേള പഴക്കമേറിയാ

ലിരുളും മെല്ലെ വെളിച്ചമായ് വരാം

ശരിയായ് മധുരിച്ചിടാം സ്വയം

പരിശീലിപ്പൊരു കയ്പുതാനുമേ.



പിരിയാത്ത ശുഭാശുഭങ്ങളാർ

ന്നൊരു വിശ്രാന്തിയെഴാതെ ജീവിതം

തിരിയാം ഭുവനത്തിൽ നിത്യമി

ങ്ങിരുപക്ഷംപെടുമിന്ദുവെന്നപോൽ



നിലയറ്റ സുഖാസുഖങ്ങളാ

മലയിൽ താണുമുയർന്നുമാർത്തനായ്

പലനാൾ കഴിയുമ്പൊൾ മോഹമാം

ജലധിക്കക്കരെ ജീവിയേറിടാം.



അഥവാ സുഖദുർഗ്ഗമേറ്റുവാൻ

സ്ഥിരമായ് നിന്നൊരു കൈ ശരീരിയെ

വ്യഥയാം വഴിയൂടെയമ്പിനാൽ

വിരവോടുന്തിവിടുന്നു തന്നെയാം.



മനമിങ്ങു ഗുണംവരുമ്പൊഴും

വിനയെന്നോർത്തു വൃഥാ ഭയപ്പെടും

കനിവാർന്നു പിടിച്ചിണക്കുവാൻ

തുനിയുമ്പോൾ പിടയുന്ന പക്ഷിപോൽ.



സ്ഫുടമാക്കിയിതെന്നെ മന്നവൻ

വെടിവാൻ നൽകിയൊരാജ്ഞ ലക്ഷ്മണൻ

ഉടനേയിരുളാണ്ടു ലോകമ

ങ്ങിടിവാളേറ്റ കണക്കു വീണു ഞാൻ.



മൃതിവേണ്ടുകിലും സ്വഹത്യയാൽ

പതിയാതായ് മതി ഗർഭചിന്തയാൽ

അതി വിഹ്വലയായി, വീണ്ടുമീ

ഹതി മുമ്പാർന്ന തഴമ്പിലേറ്റ ഞാൻ



ഗതിമുട്ടിയുഴന്നു കാഞ്ഞൊരെൻ

മതിയുന്മാദവുമാർന്നതില്ല! ഞാൻ

അതിനാലഴലിന്‍റെ കെട്ടഴി

ഞ്ഞതിഭാരം കുറവാൻ കൊതിക്കിലും



ഒരുവേളയിരട്ടിയാർത്തിതാൻ

തരുമാ വ്യാധി വരാഞ്ഞതാം ഗുണം

കരണക്ഷതിയാർന്നു വാഴ്വിലും

മരണം നല്ലു മനുഷ്യനോർക്കുകിൽ



നിനയാ ഗുണപുഷ്പവാടി ഞാ

നിനിയക്കാട്ടുകുരങ്ങിനേകുവാൻ

വനവായുവിൽ വിണ്ട വേണുപോൽ

തനിയേ നിന്നു പുലമ്പുവാനുമേ.



അഥവാ ക്ഷമപോലെ നന്മചെയ്

തരുളാൻ നോറ്റൊരു നല്ല ബന്ധുവും

വ്യഥപോലറിവോതിടുന്ന സൽ

ഗുരുവും, മർത്ത്യനു വേറെയില്ലതാൻ



മൃതിതേടിയഘത്തിൽ മാനസം

ചരിയാതായതു ഭാഗ്യമായിതേ

അതിനാൽ ശുഭയായ് കുലത്തിനി

പ്പരിപാകം ഫലമായെനിക്കുമേ.



അരുതോർപ്പതിനിന്നു കാർനിറ

ഞ്ഞിരുളാമെൻ ഹൃദയാങ്കണങ്ങളിൽ

ഉരുചിന്തകൾ പൊങ്ങിടുന്ന ചൂഴ്

ന്നൊരുമിച്ചീയൽ കണക്കെ മേൽക്കുമേൽ.



സ്മൃതിധാര,യുപേക്ഷയാം തമോ

വൃതിനീങ്ങിച്ചിലനാൾ സ്ഫുരിക്കയാം

ഋതുവിൽ സ്വയമുല്ലസിച്ചുടൻ

പുതുപുഷ്പം കലരുന്ന വല്ലിപോൽ.



പുരികം പുഴുപോൽ പിടഞ്ഞകം

ഞെരിയും തൻ‌തല താങ്ങി കൈകളാൽ

പിരിവാനരുതാഞ്ഞു കണ്ണുനീർ

ചൊരിയും ലക്ഷ്മണനെ സ്മരിപ്പു ഞാൻ



അതിധീരനമേയശക്തിയ

മ്മതിമാനഗ്രജഭക്തനാവിധം

കദനം കലരുന്ന കണ്ടൊരെൻ

ഹൃദയം വിട്ടഴൽ പാതി പോയിതേ.



വനപത്തനഭേദചിന്തവി

ട്ടനഘൻ ഞങ്ങളൊടൊത്തു വാണു നീ

വിനയാർദ്രമെനിക്കു കേവലം

നിനയായ്‌വാൻ പണി തമ്പി! നിന്മുഖം.



ഗിരികാനനഭംഗി ഞങ്ങൾ ക

ണ്ടരിയോരുത്സവമായ് കഴിച്ചുനാൾ

അരിഭീഷണ! നീ വഹിച്ചൊര

പ്പരിചര്യാവ്രതനിഷ്ഠയൊന്നിനാൽ.



കടുവാക്കുകൾ കേട്ടു കാനനം

നടുവേയെന്നെ വെടിഞ്ഞു മുമ്പു നീ

വെടിവാൻ തരമായ് മറിച്ചുമേ;

കുടിലം കർമ്മവിപാകമോർക്കുകിൽ.



കനിവാർന്നനുജാ! പൊറുക്ക ഞാൻ

നിനയാതോതിയ കൊള്ളിവാക്കുകൾ

അനിയന്ത്രിതമായ് ചിലപ്പൊഴീ

മനമോടാത്ത കുമാർഗ്ഗമില്ലെടോ.

ഭാഗം 2

വിരഹാർത്തിയിൽ വാടിയേകനായ്

കരകാണാത്ത മഹാവനങ്ങളിൽ

തിരിയും രഘുനാഥനെത്തുണ

ച്ചരിയോരന്വയമുദ്ധരിച്ചു നീ.



പരദുർജ്ജയനിന്ദ്രജിത്തുമായ്

പൊരുതും നിൻ‌കഥ കേട്ടു വെമ്പലാൽ

കരൾ നിന്നിലിയന്ന കൂറുതൻ

പെരുതാമാഴമറിഞ്ഞിതന്നിവൾ.



മുനികാട്ടിടുമെൻ കിടാങ്ങളെ

ക്കനിവാൽ നീ സ്വയമാഞ്ഞു പുൽകിടാം

അനസൂയ വിശുദ്ധമിന്നു നിൻ

മനമാനന്ദസരിത്തിൽ നീന്തിടാം.



വിടുകെൻ കഥ; വത്സ വാഴ്ക നീ

നെടുനാളഗ്രകജനേകബന്ധുവായ്

ഇടരെന്നിയെയഗ്ഗുണോൽക്കരം

തടവും ബന്ധുജനങ്ങളോടുമേ.



അറിവറ്റു മുറയ്ക്കെഴാതെയും

മറയായ് മൂടിയുമിന്ദ്രിയങ്ങളെ

മുറിയും കരളിൽ കുഴമ്പു പോ

ലുറയും ശീതളമൂർച്ഛയോർപ്പു ഞാൻ.



മൃതിതൻ മകളെന്നു തോന്നുമാ

സ്ഥിതിയിൽ ദേഹികൾ പേടി തേടിലും

മതികാഞ്ഞു ഞെരങ്ങുവോർക്കതി

ങ്ങതി മാത്രം സുഖമേകിടുന്നു താൻ.



പ്രിയനിൽ പക തോന്നിടാതെയും

ഭയവും നാണവുമോർമ്മിയാതെയും

സ്വയമങ്ങനെയത്തമസ്സുതൻ

കയമാർന്നെൻ മതി താണു നിന്നിതേ.



മലർമെത്തയിൽ മേനി നോവുമെ

ന്നലസാംഗം ഘനഗർഭദുർവ്വഹം

അലയാതെ ശയിച്ചു കണ്ടകാ

കുലമായ് കീടമിയന്ന ഭൂവതിൽ.



പെരുമാരിയിൽ മുങ്ങി മാഴ്കിടു

ന്നൊരു ഭൂമിക്കു ശരത്തുപോലവേ

പരമെന്നരികത്തിലെത്തിയ

പ്പരവിദ്യാനിധി നിന്നതോർപ്പു ഞാൻ.



“നികടത്തിൽ മദീയമാശ്രമം

മകളേ പോരി,കതോർക്ക നിൻ‌ഗൃഹം.”

അകളങ്കമിവണ്ണമോതിയെ

ന്നകമൊട്ടാറ്റി പിതൃപ്രിയൻ മുനി.



മതിമേൽ മൃഗതൃഷ്ണപോൽ ജഗൽ

സ്ഥിതിയെന്നും, സ്ഥിരമായ ശാന്തിയേ

ഗതിയെന്നുമലിഞ്ഞു ബുദ്ധിയിൽ

പതിയും മട്ടരുൾചെയ്തു മാമുനി.



എരിയുന്ന മഹാവനങ്ങൾത

ന്നരികിൽ ശീതളനീർത്തടാകമോ?

തിരതല്ലിയെഴുന്ന സിന്ധുവിൻ

കരയോ? ശാന്തികരം തപോവനം.



സ്വകപോലവെളിച്ചമീർഷ്യയാം

പുകമൂടാത്ത മുനീന്ദ്രയോഷമാർ

ഇടരെന്നി ലസിക്ക! സൗമ്യമാ

മുടജത്തിന്‍റെ കെടാവിളക്കുകൾ.



തരുപക്ഷി മൃഗങ്ങളോടു മി

ന്നരരോടും സുരരോടുമെന്നുമേ

ഒരു മട്ടിവരുള്ളിലേന്തുമ

സ്സരളസ്നേഹരസം നിനപ്പു ഞാൻ



അനലാർക്കവിധുക്കളാ വിധം

വനശൈലാദികൾ വേദമെന്നതിൽ

മനതാരലയാതവർക്കെഴും

ഘനമാമാസ്തിക ബുദ്ധിയോർപ്പു ഞാൻ



മഹിയിൽ ശ്രുതിപോലെ മാന്യമാർ,

പ്രയതാത്മാക്കളൃഷിപ്രസൂതിമാർ,

വിഹിതാവിഹിതങ്ങൾ കാട്ടുവോർ

സ്വയമാചാരനിദർശനങ്ങളാൽ.



ഇതിഹാസപുരാണസൽക്കഥാ

സ്രുതിയാൽ ജീവിതഭൂ നനച്ചിവർ

ചിതമായരുളുന്നു ചേതനാ

ലതയിൽ പുഷ്പഫലങ്ങളാർക്കുമേ.



വ്രതിയാം കണവന്‍റെ സേവ നിർ

വൃതിയായ്ക്കാണ്മൊരു ശുദ്ധരാഗമാർ

പതിദേവതമാർ ജയിക്ക, യുൾ

ക്കൊതിയോരാത്തവർ ഭോഗമായയിൽ.



സ്മൃതി വിസ്മൃതമാകിലും സ്വയം

ശ്രുതി കാലാബ്ധിയിലാണ്ടു പോകിലും

അതിപാവനശീലമോലുമി

സ്സതിമാർ വാണീടുമൂഴി ധന്യമാം.



കനിവിന്നുറവായ് വിളങ്ങുമീ

വനിതാമൌലികളോടു വേഴ്ചയാൽ

അനിവാര്യ വിരക്തി രൂക്ഷരാം

മുനിമാരാർദ്രതയാർന്നിടുന്നതാം.



ഗുണചിന്തകളാൽ ജഗത്രയം

തൃണമാക്കും മതിമാൻ മഹാകവി

ഇണചേർന്നു മരിച്ച കൊറ്റിയിൽ

ഘൃണ തേടാനിതുതാൻ നിമിത്തമാം



ഇടപെട്ടിവരൊത്തുമേവുവാ

നിടയാക്കീടിന ദുർവിധിക്കഹോ!

പടുശല്യഭിഷക്കിനെന്ന പോ

ലൊടുവിൽത്താനൃണബദ്ധയായി ഞാൻ



പരിതൃപ്തിയെഴാത്ത രാഗമാ

മെരിതീക്കിന്ധമായി നാരിമാർ

പുരിയിൽ സ്വയമാത്മജീവിതം

കരിയും ചാമ്പലുമാക്കിടുന്നിതേ.



പരപുച്ഛവുമഭ്യസൂയയും

ദുരയും ദുർവ്യതിയാനസക്തിയും

കരളിൽ കുടിവെച്ചു ഹാ! പര

മ്പരയായ് പൌരികൾ കെട്ടുപോയിതേ.



നിജദോഷ നിദർശനാന്ധമാർ

സുജനാചാരമവിശ്വസിക്കുവോർ

രുജതേടി മരിപ്പു കല്മഷ

വ്രജമാം കാമലബാധയാലിവർ



ചെളിമൂടിയ രത്നമെന്നപോ

ലൊളിപോയ് ചിത്തഗുഹാന്തകീടമായ്

വെളിവറ്റൊരഴുക്കു കുണ്ടിൽ വീ

ണളിവൂ ദുർജ്ജന പാപചേതന.



വിഷയസ്പൃഹയായ നാഗമുൾ

ത്തൃഷപൂണ്ടഗ്ഗുഹതൻ മുഖം വഴി

വിഷവഹ്നി വമിക്കവേ പരം

വിഷമിക്കുന്നു സമീപവർത്തികൾ.



വിലയാർന്ന വിശിഷ്ടവസ്ത്രവും

വിലസും പൊന്മണിഭൂഷണങ്ങളും

ഖലരാം വനകൂപപങ്‌ക്തിമേൽ

കലരും പുഷ്പലതാവിതാനമാം.



വിധുകാന്തിയെ വെന്ന ഹാസവും

മധുതോൽക്കും മധുരാക്ഷരങ്ങളും

അതിഭീഷണപൌരഹൃത്തിലെ

ച്ചതിരക്ഷോവരചാരരെന്നുമേ.



കൊടി തേർ പട കോട്ട കൊത്തളം

കൊടിയോരായുധമെന്നുമെന്നിയേ

നൊടിയിൽ ഖലജിഹ്വ കൊള്ളിപോ

ലടിയേ വൈരിവനം ദഹിക്കുമേ.



നൃപഗാഢവിചിന്തനം കഴി

ഞ്ഞപരോക്ഷീകൃതമാ‍യ കൃത്യവും

അപഥം വഴി സത്വരം കട

ന്നുപജാപം തലകീഴ്മറിക്കുമേ.



സുപരീക്ഷിതമായ രാഗവും

കൃപയും കൂടി മറന്നു കേവലം

കൃപണോക്തികൾ കേട്ടു ബുദ്ധികെ

ട്ടപകൃത്യത്തിനു ചാടുമേ നൃപർ.



മുടിയിൽ കൊതിചേർത്തു പുത്രനെ

ജ്ജടിയാക്കും ചിലർ; തൽകുമാരരോ

മടിവിട്ടു മഹാവനത്തിലും

വെടിയും ദോഹദമാർന്ന പത്നിയെ.



അഹഹ! സ്മൃതിവായു ഹൃത്തിലെ

ദ്ദഹനജ്വാല വളർത്തി വീണ്ടുമേ

സഹസാ പുടപാകരീതിയായ്

നിഹനിപ്പൂ ഹതമെന്‍റെ ജീവിതം.



ശ്രുതികേട്ട മഹീശർ തന്നെയീ

വ്യതിയാനം സ്വയമേ തുടങ്ങുകിൽ

ക്ഷതി ധർമ്മഗതിക്കു പറ്റിതാൻ

ക്ഷിതി ശിഷ്ടർക്കനിവാസ്യമായി താൻ.



തെളിയിച്ചു വിരക്തിയെന്നില

ന്നോളിവായ് ലങ്കയിൽവച്ചു, പിന്നെയും

ചെളിയിൽ പദമൂന്നിയെന്തിനോ

വെളിവായിക്കഴുകുന്നു രാഘവൻ?



പെരുകും പ്രണയാനുബന്ധമാ

മൊരുപാശം വശമാക്കിയീശ്വരാ!

കുരുതിക്കുഴിയുന്നു നാരിയെ

പ്പുരുഷന്മാരുടെ ധീരമാനിത!



ഇതരേതരസക്തരാം ഗൃഹ

വ്രതബന്ധുക്കളെ ജീവനോടുമേ

സതതം പിടിപെട്ടെരിക്കുമ

ച്ചിയതാം ശങ്കമനുഷ്യനുള്ളതാം.



അതിപാവനമാം വിവാഹമേ!

ശ്രുതി മന്ദാര മനോജ്ഞപുഷ്പമായ്

ക്ഷിതിയിൽ സുഖമേകി നിന്ന നിൻ

ഗതികാൺകെത്രയധഃപതിച്ചു നീ!



ഗുണമാണു വിധിക്കു ലാക്കതിൽ

പിണയാം പൂരുഷദോഷമീവിധം

ക്ഷണമോ വിപരീതവൃത്തിയാൽ

തുണയെന്യേ ശ്രുതിയപ്രമാണമാം.



നെടുനാൾ വിപിനത്തിൽ വാഴുവാ

നിടയായ് ഞങ്ങളതെന്‍റെ കുറ്റമോ?

പടുരാക്ഷസചക്രവർത്തിയെ

ന്നുടൽമോഹിച്ചതു ഞാൻ പിഴച്ചതോ?



ശരി, ഭൂപതി സമ്മതിക്കണം

ചരിതവ്യത്തിൽ നിജപ്രജാമതം

പിരിയാം പലകക്ഷിയായ് ജനം

പരിശോധിച്ചറിയേണ്ടയോ നൃപൻ?



തനതക്ഷികളോടു തന്നെയും

ഘനമേറും ഖലജിഹ്വമല്ലിടാം

ജനവാദമപാർത്ഥമെന്നതി

ന്നനഘാചാരയെനിക്കു സാക്ഷി ഞാൻ.



കരതാരിലണഞ്ഞ ലക്ഷ്മിയെ

ത്വരയിൽ തട്ടിയെറിഞ്ഞു നിഷ്കൃപം

ഭരതന്‍റെ സവിത്രി, അപ്പൊഴും

നരനാഥൻ ജനചിത്തമോർത്തിതോ?



അതു സത്യപരായണത്വമാ

മിതുധർമ്മവ്യസനിത്വമെന്നുമാം;

പൊതുവിൽ ഗുണമാക്കിടാം ജനം

ചതുരന്മാരുടെ ചാപലങ്ങളും.



ജനമെന്നെ വരിച്ചു മുമ്പുതാ

നനുമോദത്തൊടു സാർവ്വഭൗമിയായ്

പുനരെങ്ങനെ നിന്ദ്യയായി ഞാൻ

മനുവംശാങ്കുരഗർഭമാർന്ന നാൾ?



നയമായ് ചിരവന്ധ്യയെന്നു താൻ

പ്രിയമെന്നില്പെടുമഭ്യസൂയകൾ

സ്വയമേയപവാദശസ്ത്രമാർ

ന്നുയരാമെന്നതു വന്നുകൂടയോ?



ഭരതൻ വനമെത്തിയപ്പൊഴും

പരശങ്കാവിലമായ മാനസം

നരകൽമഷ ചിന്ത തീണ്ടുവാൻ

തരമെന്യേ ധവളീഭവിച്ചിതോ?



പതിയാം പരദേവതയ്ക്കഹോ

മതിയർപ്പിച്ചൊരു ഭക്തയല്ലി ഞാൻ

ചതിയോർക്കിലുമെന്നൊടോതിയാൽ

ക്ഷതിയെന്തങ്ങനെ ചെയ്തുവോ നൃപൻ?



ഇടനെഞ്ചിളകിസ്സതിക്കിതി

ന്നിടയിൽ കണ്ണുകൾ പെയ്തു നീർക്കണം

പുടഭേദകമായ തെന്നലേ

റ്റിടറും ഗുല്മദലങ്ങളെന്നപോൽ

ഭാഗം 3

തരളാക്ഷി തുടർന്നു ചിന്തയെ

ത്തരസാ ധാരമുറിഞ്ഞിടാതെ താൻ

ഉരപേറുമൊഴുക്കു നിൽക്കുമോ

തിരയാൽ വായു ചമച്ച സേതുവിൽ?



ഗിരിഗഹ്വരമുഗ്രമാം വനം

ഹരിശാർദ്ദൂലഗണങ്ങൾ പാമ്പുകൾ

പരിഭീകരസിന്ധുരാക്ഷസ

പ്പരിഷയ്ക്കുള്ള നീകേതമാദിയായ്.



നരലോകമിതിൽ പെടാവതാം

നരകം സർവ്വമടുത്തറിഞ്ഞ ഞാൻ

പരമാർത്ഥമതോരിലഞ്ചുവാൻ

തരമില്ലെന്തിനൊളിച്ചു മന്നവൻ?



പതിചിത്തവിരുദ്ധവൃത്തിയാം

മതിയുണ്ടോ കലരുന്നു ജാനകി?

കുതികൊണ്ടിടുമോ മഹോദധി

ക്കെതിരായ് ജാഹ്നവിതന്നൊഴുക്കുകൾ?



അപകീർത്തി ഭയാന്ധനീവിധം

സ്വപരിക്ഷാളൻ തല്പരൻ നൃപൻ

കൃപണോചിതവൃത്തിമൂലമെ

ന്നപവാദം ദൃഢമാക്കിയില്ലയോ?



അപരാധിയെ ദണ്ഡിയാതെയാം

കൃപയാൽ സംശയമാർന്ന ധാർമ്മികൻ

അപകല്മഷ ശിക്ഷയേറ്റു ഞാൻ:

നൃപനിപ്പാപമൊഴിച്ചതെങ്ങനേ?



അതിവത്സല ഞാനുരച്ചിതെൻ

കൊതി വിശ്വാസമൊടന്നു ഗർഭിണി

അതിലേ പദമൂന്നിയല്ലിയി

ച്ചതിചെയ്തൂ! നൃപനോർക്കവയ്യ താൻ



ജനകാജ്ഞ വഹിച്ചുചെയ്ത തൻ

വനയാത്രയ്ക്കു തുണയ്ക്കുപോയി ഞാൻ!

അനയൻ പ്രിയനെന്നെയേകയായ്

തനതാജ്ഞക്കിരയാക്കി കാടിതിൽ!



ഇതരേതര ഭേദമറ്റ ഹൃദ്

ഗതമാം സ്നേഹമതങ്ങു നിൽക്കുക,

ശ്രുതമായ കൃതജ്ഞഭാവവും

ഹതമാക്കീ നൃപനീ ഹതാശയിൽ.



രുജയാർന്നുമകം കനിഞ്ഞു തൻ

പ്രജയേപ്പോറ്റുമുറുമ്പുപോലുമേ

സുജനാഗ്രണി കാട്ടിലെൻ പ്രിയൻ

നിജഗർഭത്തെ വലിച്ചെറിഞ്ഞിതേ.



ശ്വശുരൻ ബഹുയജ്ഞദീക്ഷയാ

ലശുഭം നീക്കി ലഭിച്ച നന്ദൻ

പിശുനോക്തികൾ കേട്ടു പുണ്യമാം

ശിശുലാഭോത്സവമുന്മഥിച്ചിതേ!



അരുതോർക്കിൽ, നൃപൻ വധിച്ചു നി

ഷ്കരുണം ചെന്നൊരു ശൂദ്രയോഗിയെ

നിരുപിക്കിൽ മയക്കി ഭൂപനെ

ത്തരുണീപാദജഗർഹിണീ ശ്രുതി!



സഹജാർദ്രത ധർമ്മമാദിയാം

മഹനീയാത്മഗുണങ്ങൾ ഭൂപനെ

സഹധർമ്മിണിയാൾക്കു മുമ്പ് ഹാ!

സഹസാ വിട്ടുപിരിഞ്ഞുപോയി താൻ.



വനഭൂവിൽ നിജാശ്രമത്തിലെ

ഗ്ഘനഗർഭാതുരയെൻ മൃഗാംഗന

തനതക്ഷിപഥത്തിൽ നിൽക്കവേ

നനയും മല്പ്രിയനാശു കണ്മുന.



അതികോമളമാകുമമ്മനഃ

സ്ഥിതി കാട്ടിൽ തളിർപോലുദിപ്പതാം

ക്ഷിതിപാലകപട്ടബദ്ധമാം

മതിയോ ചർമ്മകഠോരമെന്നുമാം.



നിയതം വനവാസ വേളയിൽ

പ്രിയനന്യാദൃശഹാർദ്ദമാർന്നു താൻ

സ്വയമിങ്ങു വിഭുത്വമേറിയാൽ

ക്ഷയമേലാം പരമാർത്ഥസൌഹൃദം



നിയമങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു നിത്യമാ

പ്രിയഗോദാവരി തൻ തടങ്ങളിൽ

പ്രിയനൊത്തു വസിപ്പതോർപ്പു ഞാൻ

പ്രിയയായും പ്രിയശിഷ്യയായുമേ



ഒരു ദമ്പതിമാരു മൂഴിയിൽ

കരുതാത്തോരു വിവിക്ത ലീലയിൽ

മരുവീ ഗതഗർവ്വർ ഞങ്ങള

ങ്ങിരുമെയ്യാർന്നൊരു ജീവിപോലവേ.



നളിനങ്ങളറുത്തു നീന്തിയും

കുളിരേലും കയമാർന്നു മുങ്ങിയും

പുളിനങ്ങളിലെന്നൊടോടിയും

കളിയോടും പ്രിയനന്നു കുട്ടിപോൽ.



പറയേണ്ടയി! ഞങ്ങൾ, ബുദ്ധിയിൽ

കുറവില്ലാത്ത മൃഗങ്ങൾ പോലെയും

നിറവേറ്റി സുഖം വനങ്ങളിൽ,

ചിറകില്ലാത്ത ഖഗങ്ങൾ പോലെയും



സഹജാമലരാഗമേ! മനോ

ഗുഹയേലും സ്ഫുടരത്നമാണു നീ

മഹനീയമതാണു മാറിലു

ന്മഹമാത്മാവണിയുന്ന ഭൂഷണം.



പുരുഷന്നു പുമർത്ഥ ഹേതു നീ

തരുണിക്കത്തരുണീ ഗുണങ്ങൾ നീ

നിരുപിക്കുകിൽ നീ ചമയ്പു ഹാ!

മരുഭൂ മോഹനപുഷ്പവാടിയായ്.



നയമാർഗ്ഗചരർക്കു ദീപമാ

യുയരും നിൻപ്രഭ നാകമേറുവാൻ

നിയതം നരകം നയിപ്പു നി

ന്നയഥായോഗമസജ്ജനങ്ങളെ.



മൃതിയും സ്വയമിങ്ങു രാഗമേ!

ക്ഷതിയേകില്ല നിനക്കു വാഴ്വു നീ;

സ്മൃതിയാം പിതൃലോക സീമയിൽ

പതിവായശ്രുനിവാപമുണ്ടുമേ.



ചതിയറ്റൊരമർഷമല്ല നിൻ

പ്രതിമല്ലൻ പ്രിയതേ, പരസ്പരം

രതിമാർഗ്ഗമടച്ചു ഹൃത്തിൽ നിൻ

ഹതി ചെയ്യുന്നതു ഗർവ്വമാണു കേൾ.



സമദൃഷ്ടി, സമാർത്ഥചിന്തനം

ക്ഷമ, യന്യോന്യ ഗുണാനുരാഗിത

ക്രമമായിവയെക്കരണ്ടിടാം

ശ്രമമറ്റാന്തരഗർവ്വമൂഷികൻ.



വിഭവോന്നതി, കൃത്യവൈഭവം,

ശുഭവിഖ്യാതി, ജയങ്ങൾ മേൽക്കുമേൽ,

പ്രഭവിഷ്ണുതയെന്നിവറ്റയാൽ

പ്രഭവിക്കാം ദുരഹന്തയാർക്കുമേ.



അതിമാനിതയായ വായുവിൻ

ഹതിയാൽ പ്രേമവിളക്കു പോയ് മനം

സ്തുതിതന്നൊലി കേട്ടു ചെന്നഹോ!

പതിയാം സാഹസദുർഗ്ഗമങ്ങളിൽ.



സ്ഥിതിയിങ്ങനെയല്ലയെങ്കിലി

ശ്രുതിദോഷത്തിൽ വിരക്തയെന്നിയേ

ക്ഷിതി വാണിടുമോ സഗർഭയാം

സതിയെക്കാട്ടിൽ വെടിഞ്ഞു മന്നവൻ?



നിഹതാരികൾ ഭൂ ഭരിക്കുവാൻ

സഹജന്മാർ നൃപനില്ലി യോഗ്യരായ്?

സഹധർമ്മിണിയൊത്തുവാഴുവാൻ

ഗഹനത്തിൽ സ്ഥലമില്ലി വേണ്ടപോൽ?



പരിശുദ്ധ വനാശ്രമം നൃപൻ

പരിശീലിച്ചറിവുള്ളതല്ലയോ?

തിരിയുന്നവയല്ലയോ നൃപ

ന്നരിയോരാത്മ വിചാരശൈലികൾ?



പറവാൻ പണി തൻ പ്രിയയ്ക്കൊരാൾ

കുറചൊന്നാൽ സഹിയാ കുശീലനും,

കറയെന്നിലുരപ്പതുത്തമൻ

മറപോലെങ്ങനെ കേട്ടു മന്നവൻ?



ഒരു കാക്കയൊടും കയർത്തതും

പെരുതാമാശരവംശകാനനം

മരുവാക്കിയതും നിനയ്ക്കില

പ്പരുഷ വ്യാഘ്രനിതും വരാവതോ?



അഥവാ നിജനീതിരീതിയിൽ

കഥയോരാം പലതൊറ്റിനാൽ നൃപൻ

പ്രഥമാനയശോധനൻ പരം

വ്യഥയദ്ദുശ്രുതി കേട്ടിയന്നിടാം.



ഉടനുള്ളിലെരിഞ്ഞ തീയിൽ നി

ന്നിടറിപ്പൊങ്ങിയ ധർമ്മശൂരത

സ്ഫുടമോതിയ കർമ്മമമ്മഹാൻ

തുടരാം മാനി വിപത്തു ചിന്തിയാ.



വിഷയാധിപധർമ്മമോർത്തഹോ!

വിഷമിച്ചങ്ങനെ ചെയ്തതാം നൃപൻ

വിഷസംക്രമശങ്കമൂലമായ്

വിഷഹിക്കും ബുധരംഗകൃന്തനം!



ബലശാലിയിയന്നിടും പുറ

ത്തലയാത്തോരു വികാരമുഗ്രമാം

നിലയറ്റൊരു നീർക്കയത്തിനു

ള്ളലയെക്കാൾ ചുഴിയാം ഭയങ്കരം!



പരകാര്യപരൻ സ്വകൃത്യമായ്

ത്വരയിൽ തോന്നുവതേറ്റുരച്ചിടും

ഉരചെയ്തതു ചെയ്തിടാതെയും

വിരമിക്കാ രഘുസൂനു സത്യവാൻ.



അതിദുഷ്കരമാ മരക്കർതൻ

ഹതിയെദ്ദണ്ഡകയിങ്കലേറ്റതും

ധൃതിയിൽ പുനരൃ‍ശ്യമൂകഭൂ

വതിലെബ്ബാലിവധപ്രതിജ്ഞയും.



പലതുണ്ടിതുപോലെ ഭാനുമൽ

കുലചൂഡാമണി ചെയ്ത സാഹസം

ചില വീഴ്ച മഹാനു ശോഭയാം

മലയിൽ കന്ദരമെന്ന മാതിരി.



മുനിപുത്രനെയച്ഛനാ‍നയെ

ന്നനുമാനിച്ചുടനെയ്തു കൊന്നതും,

തനിയേ വരമേകിതൻ പ്രിയ

യ്ക്കനുതാ‍പാതുരനായ് മരിച്ചതും,



മികവേറിയ സാഹസങ്ങളാം;

പകവിട്ടിന്നതു പാർത്തുകാണുകിൽ

മകനീവക മർഷണീയമാം;

പകരും ഹേതു ഗുണങ്ങൾ വസ്തുവിൽ.



അജനായ പിതാമഹൻ മഹാൻ

നിജകാന്താമൃതി കണ്ടു ഖിന്നനായ്

രുജയാർന്നു മരിച്ചു തൽകുല

പ്രജയിൽ തദ്ഗുണ ശൈലിയും വരാം.



അതിനില്ല വികല്പമിപ്പൊഴും

ക്ഷിതിപൻ മൽ പ്രണയൈകനിഷ്ഠനാം,

പതിയാ വിരഹം മഥിക്കിലും

രതിയും രാഘവനോർക്കിലന്യയിൽ.



പ്രിയനാദ്യവിയോഗവേളയിൽ

സ്വയമുന്മാദമിയന്നു രാഗവാൻ

ജയമാർന്നു മടങ്ങി വീണ്ടുമുൾ

പ്രിയമെന്നിൽ തെളിയിച്ചു നാൾക്കുനാൾ.



അതു പാർക്കുകിലിപ്പൊഴെത്രയി

പ്പുതുവേർപാടിൽ വലഞ്ഞിടാം നൃപൻ

അതിമാനിനി ഞാൻ സഹിക്കുമീ

സ്ഥിതിയസ്സാനുശയൻ പൊറുക്കുമോ?



അഹഹ! സ്വയമിന്നു പാർക്കിലുൾ

സ്പൃഹയാൽ കാഞ്ചനസീതയാണുപോൽ

സഹധർമ്മിണി യജ്ഞശാലയിൽ

ഗഹനം സജ്ജനചര്യയോർക്കുകിൽ.



അതിസങ്കടമാണു നീതിതൻ

ഗതി; കഷ്ടം! പരതന്ത്രർ മന്നവർ;

പതി നാടുകടത്തിയെന്നെ, മൽ

പ്രതിമാരാധകനാവതായ് ഫലം!



ഒളിയൊന്നു പരന്നുടൻ കവിൾ

ത്തളിമത്തിൽ ചെറുകണ്ടകോദ്‍ഗമം

ലളിതാംഗിയിയന്നു, പൊന്മണൽ

പുളിനം നെന്മുള പൂണ്ടമാതിരി.



ഘനമാമനുകമ്പയിൽ തട

ഞ്ഞനതിവ്യാകുലമായി നിന്നുടൻ

ജനകാത്മജ തന്‍റെ ചിന്തയാം

വനകല്ലോലിനി പാഞ്ഞു വീണ്ടുമേ.

ഭാഗം 4

അറിയുന്നിതു ഹന്ത ഞാൻ വിഭോ!

പുറമേ വമ്പൊടു തന്‍റെ കൈയിനാൽ

മുറിവന്വഹമേറ്റു നീതിത

ന്നറയിൽ പാർപ്പു, തടങ്ങലിൽ ഭവാൻ.



ഉരപേറിയ കീഴ്നടപ്പിലായ്

മറയാം മാനവനാത്മ വൈഭവം

ചിരബന്ധനമാർന്ന പക്ഷി തൻ

ചിറകിൻ ‍ശക്തി മറന്നുപോയിടാം.



പ്രിയയും ചെറുപൊൻകിടാങ്ങളും

നിയതം കാട്ടിലെഴുന്ന ചേക്കുകൾ

സ്വയമോർത്തുടനുദ്ഗളാന്തനായ്

പ്രയതൻ കൂട്ടിലുഴന്നിടാം ഭവാൻ.



ചിലതിന്നൊലികേട്ടമന്തരാ

ചിലതിൻ ഛായകൾ കണ്ടുമാർത്തനായ്

നിലയിൽ ചിറകാട്ടിയും ഭവാൻ

വലയാം ചഞ്ചുപുടങ്ങൾ നീട്ടിയും.



തനിയേ നിജശയ്യയിൽ ഭവാ

നനിവാര്യാർത്തി കലർന്നുരുണ്ടിടാം

കനിവാർന്നു പുലമ്പിടാം കിട

ന്നനിശം ഹന്ത! കിനാവു കണ്ടിടാം.



മരുവാം ദയിതാവിരക്തനായ്

മരുവാം ദുർവിധിയാൽ വിമുക്തനായ്,

വരുവാൻ പണികൃത്യനിഷ്ഠയാൽ

പെരുതാം ത്യാഗമിവണ്ണമാർക്കുമേ.



മുടി ദൂരെയെറിഞ്ഞു തെണ്ടിടാം

വെടിയാമന്യനുവേണ്ടി ദേഹവും

മടിവിട്ടു ജനേച്ഛപോലെ, തൻ

തടികാത്തൂഴി ഭരിക്ക ദുഷ്ക്കരം.



എതിരറ്റ യമാദിശിക്ഷയാൽ

വ്രതികൾക്കും ബഹുമാന്യനമ്മഹാൻ

ക്ഷിതിപാലകധർമ്മദീക്ഷയാർ

ന്നതിവർത്തിപ്പു സമസ്തരാജകം.



കൃതികൾക്കു നെടും തപസ്സിനാം

ക്ഷിതിവാസം സ്വസുഖത്തിനല്ല താൻ,

എതിരിട്ടു വിപത്തൊടെന്നു മു

ന്നതി, വിശ്വോത്തരനാർന്നു രാഘവൻ.



കൊതിയേറിടുമിന്ദ്രിയങ്ങളെ

പ്പതിവായ്പ്പോറ്റി നിരാശാനായ് സദാ

മൃതിഭൂതിയെ നീട്ടിവാ‍ഴുമ

സ്ഥിതി ഞാൻ ജീ‍വിതമെന്നു ചിന്തിയാ.



അതിമാനുഷ ശക്തിയെങ്കിലും

യതിയെക്കാൾ യമശാലി രാഘവൻ

ദ്യുതിയേറിയ ധർമ്മദീപമ

മ്മതിമാൻ മാന്യനെനിക്കു സർവഥാ.



അതിവിസ്തൃത കാലദേശജ

സ്ഥിതിയാൽ നീതി വിഭിന്നമാകിലും

ക്ഷിതിനാഥ! പരാർത്ഥജീ‍വികൾ

ക്കെതിരില്ലാത്ത നിദർശനം ഭവാൻ.



ക്ഷുഭിതേന്ദ്രിയ ഞാൻ ഭവാനിലി

ന്നുപദർശിച്ച കളങ്കരേഖകൾ

അഭിമാനിനിയാം സ്വകാന്തിയിൽ

കൃപയാൽ ദേവ! ഭവാൻ ക്ഷമിക്കുക.



നിരുപിക്കുകിൽ നിന്ദ്യമാണു മ

ച്ചരിതം, ഞാൻ സുചരിത്രയെങ്കിലും

ഉരുദുഃഖനിരയ്ക്കു നൽകിനേ

നിരയായിപ്പലവാറു കാന്തനെ.



അതുമല്ലിവൾ മൂലമെത്രപേർ

പതിമാർ ചത്തു വലഞ്ഞു നാരിമാർ

അതുപോലെ പിതാക്കൾ പോയഹോ!

ഗതികെട്ടെത്ര കിടാങ്ങൾ ഖിന്നരായ്.



അറിവാൻ പണി, നീതി സംഗ്രഹം

മറിയാം കാറ്റു കണക്കെയെങ്കിലും

കുറിയിൽ കടുകർമ്മപാകമ

മ്മുറിയേൽപ്പിച്ചിടുമമ്പുപോലെ താൻ.



മതി തീക്ഷ്ണശരങ്ങളേ! ശ്രമം;

ക്ഷതമേലാ മരവിച്ചൊരെന്മനം

കുതികൊള്ളുക ലോക ചക്രമേ!

ഹതയാം സീതയെയിങ്ങു തള്ളുക.



ചരിതാർത്ഥതയാർന്ന ദേഹിയിൽ

തിരിയെശ്ശോഭനമല്ല ജീവിതം

പിരിയേണമരങ്ങിൽ നിന്നുടൻ

ശരിയായിക്കളി തീർന്ന നട്ടുവൻ



വനഭൂവിൽ നശിപ്പു താൻ പെറും

ധനമന്യാർത്ഥമകന്നു ശാലികൾ

ഘനമറ്റുകിടപ്പു മുത്തുതൻ

ജനനീശുക്തികൾ നീർക്കയങ്ങളിൽ



തെളിയുന്നു മനോനഭസ്സെനി

ക്കൊളിവീശുന്നിതു ബുദ്ധി മേൽക്കുമേൽ

വെളിവായ് വിലസുന്നു സിന്ധുവിൽ

കളിയായ്ച്ചെന്നണയുന്നൊരിന്നദി.



ഇനിയാത്ര പറഞ്ഞിടട്ടെ ഹാ!

ദിനസാമ്രാജ്യപതേ! ദിവസ്പതേ!

അനിയന്ത്രിതദീപ്തിയാം കതിർ

ക്കനകാസ്ത്രാവൃതനാം ഭവാനു ഞാൻ.



സുസിതാംബരനായി വൃദ്ധനായ്

ബിസിനീതന്തു മരീചികേശനായ്

ലസിതസ്മിതനായ ചന്ദ്രികാ

ഭസിതസ്നാത! മൃഗാങ്ക! കൈതൊഴാം.



അതിഗാഢതമസ്സിനെത്തുര

ന്നെതിരേ രശ്മികൾ നീട്ടി ദൂരവേ

ദ്യുതി കാട്ടുമുഡുക്കളേ പരം!

നതി നിങ്ങൾക്കതിമോഹനങ്ങളേ!



രമണീയവനങ്ങളേ! രണദ്‍

ഭ്രമരവ്യാകുലമാം സുമങ്ങളേ!

ക്രമമെന്നി രസിച്ചു നിങ്ങളിൽ

പ്രമദം പൂണ്ടവൾ യാത്രചൊൽ‌വു ഞാൻ.



അതിരമ്യബഹിർജ്ജഗത്തൊടി

ന്നഥവാ വേർപിരിയേണ്ടതില്ല ഞാൻ

ക്ഷിതിയിൽ തനുചേരുമെൻ മനോ

രഥമിബ്ഭംഗികളോടുമൈക്യമാം.



ജനയിത്രി! വസുന്ധരേ! പരം

തനയസ്നേഹമൊടെന്നെയേന്തി നീ

തനതുജ്ജ്വല മഞ്ചഭൂവിലേ

ക്കനഘേ! പോവതു ഹന്ത! കാണ്മൂ ഞാൻ



ഗിരിനിർഝരശാന്തിഗാനമ

ദ്ദരിയിൽ കേട്ടു ശയിക്കുമങ്ങു ഞാൻ

അരികിൽ തരുഗുൽമ സഞ്ചയം

ചൊരിയും പൂനിര നിത്യമെന്‍റെമേൽ.



മുകളിൽ കളനാദമാർന്നിടും

വികിരശ്രേണി പറന്നു പാടിടും,

മുകിൽ‌പോലെ നിരന്നുമിന്നുമ

ത്തകിടിത്തട്ടിൽ മൃഗങ്ങൾ തുള്ളിടും.



അതുമല്ലയി! സാനുഭൂവിലെ

പ്പുതുരത്നാവലി ധാതുരാശിയും

കുതുകം തരുമെന്നുമല്ലഹോ!

പൊതുവിൽ സർവ്വമതെന്‍റെയായിടും!



സസുഖം ഭവദങ്കശയ്യമേൽ

വസുധേ,യങ്ങനെ ഞാൻ രമിച്ചിടും

സുസുഷുപ്തിയിൽ അല്ലയല്ലയെൻ

പ്രസുവേ! കൂപ്പിയുയർന്നു പൊങ്ങിടും!.



തടിനീജലബിംബിതാംഗിയായ്

ക്ഷമയെക്കുമ്പിടുവോരു താരപോൽ

സ്ഫുടമായ് ഭവദംഘ്രിലീന ഞാ

നമലേ ദ്യോവിലുയർന്ന ദീപമാം.



പ്രിയരാഘവ! വന്ദനം ഭവാ

നുയരുന്നൂ ഭുജശാഖവിട്ടു ഞാൻ

ഭയമറ്റു പറന്നു പോയിടാം

സ്വയമിദ്യോവിലൊരാശ്രയം വിനാ.



കനമാർന്നെഴുമണ്ഡമണ്ഡലം

മനയും മണ്ണിവിടില്ല താഴെയാം;

ദിനരാത്രികളറ്റു ശാന്തമാ

മനഘസ്ഥാനമിതാദിധാമമാം.



രുജയാൽ പരിപക്വസത്ത്വനായ്

നിജഭാരങ്ങളൊഴിഞ്ഞു ധന്യനായ്

അജപൌത്ര! ഭവാനുമെത്തുമേ

ഭജമാനൈകവിഭാവ്യമിപ്പദം!



ഉടനൊന്നു നടുങ്ങിയാശു പൂ

വുടലുത്‍ക്കമ്പമിയന്നു ജാനകി

സ്ഫുടമിങ്ങനെയോതി സംഭ്രമം

തടവിശ്ശബ്ദ വിചാരമിശ്രമായ്;



“അരുതെന്തയി! വീണ്ടുമെത്തി ഞാൻ

തിരുമുമ്പിൽ തെളിവേകി ദേവിയായ്

മരുവീടണമെന്നു മന്നവൻ

മരുതുന്നോ? ശരി! പാവയോയിവൾ?



അനഘാശയ! ഹാ! ക്ഷമിക്ക! എൻ

മനവും ചേതനയും വഴങ്ങിടാ,

നിനയായ്ക മരിച്ചു, പോന്നിടാം

വിനയത്തിന്നു വിധേയമാമുടൽ.”



സ്ഫുടമിങ്ങനെ ഹന്ത! ബുദ്ധിയിൽ

പടരും ചിന്തകളാൽ തുടിച്ചിതേ

പുടവ്യ്ക്കു പിടിച്ച തീ ചുഴ

ന്നുടൽകത്തുന്നൊരു ബാലപോലവൾ.



“അന്തിക്കു പൊങ്ങിവിലസീടിന താരജാലം

പന്തിക്കു പശ്ചിമ പയോധിയണഞ്ഞു മുങ്ങി

പൊന്തിത്തുടങ്ങിയിതരോഡുഗണങ്ങൾ, സീതേ!

എന്തിങ്ങിതെ”ന്നൊരു തപസ്വനിയോടിവന്നാൾ.



പലവുരുവവർ തീർത്ഥപ്രോക്ഷണം ചെയ്തു താങ്ങി

ച്ചലമിഴിയെയകായിൽ കൊണ്ടുപോയിക്കിടത്തി:

പുലർസമയമടുത്തൂ കോസലത്തിങ്കൽ നിന്ന

ക്കുലപതിയുമണഞ്ഞൂ രാമസന്ദേശമോടും.



വേണ്ടാ ഖേദമെടോ, സുതേ! വരികയെന്നോതും മുനീന്ദ്രന്‍റെ കാൽ

ത്തണ്ടാർ നോക്കിനടന്നധോവദനയായ്‌ ചെന്നസ്സഭാവേദിയിൽ മിണ്ടാതന്തികമെത്തി,

യൊന്നനുശയക്ലാന്താസ്യനാം കാന്തനെ

ക്കണ്ടാൾ പൗരസമക്ഷ,മന്നിലയിലീലോകം വെടിഞ്ഞാൾ സതീ.

---

Manglish Transcribe ↓

---

Kumaaranaashaan=>▲ chinthaavishdayaaya seetha

en. Bhaagam 1

suthar maamuniyodayoddhyayil

gatharaayoralavannoranthiyil

athichintha vahicchu seetha poyu

sthithi cheythaaludajaanthavaadiyil. Ariyoranipanthalaayu sathi

kkoru poovaa‍ka vithirttha shaakhakal;

harineelathrunangal keezhiru

nnarulum pattu virippumaayithu. Ravi poyi maranjathum svayam

bhuvanam chandrikayaal niranjathum

avaneeshvariyortthathilla, ponna

videtthaan thaniyeyirippathum. Pulakangal kayatthilaampalaal

theliyikkum thamasaasameeranil

ilakum vanaraaji, vennilaa

voliyaal velliyil vaartthapoleyaayu. Vanamullayil ninnu vaayuvin

gathiyil paarivarunna pookkal pol

ghanaveni vahicchu koonthalil

pathiyum thyjasakeedapamkthiye



parishobhakalarnnithappozhaa

ppurivaarkunthalaraaji raathriyil

tharuvaadiyiloode kandidu

nnoru thaaraapathabhaagamenna pol. Udalmoodiyirunnu devi, tha

nnudayaadatthalironnukondu thaan

vidapangalodottha kykalthan

thudamelvecchumirunnu sundari. Oru nottavumenni ninnithe

viriyaathalpamadanja kannukal,

parushaalakapamkthi kaattilaa

njurasumpozhumilakkamenniye. Alasaamgi nivarnnirunnu, me

yyalayaathaanathameniyenkilum;

ayavaarnnidayil shvaasicchu haa! Niyamam vittoru thennal maathiri. Nilayenniye deviyaalkkaka

tthalathallunnoru chinthayaam kadal

palabhaavamanacchu melle nir

mmalamaam chaarukaviltthadangalil. Uzhalum manathaaradukkuvaan

vazhikaanaathe vichaarabhaashayil

azhalaarnnarulcheythithantharaa

mozhiyoronnu mahaamanasvini.



“oru nishchayamillayonninum

varumoro dasha vannapole pom

virayunnu manushyanethino;

thiriyaa lokarahasyamaarkkume



thiriyum rasabindupoleyum

poriyum nenmaniyennapoleyum,

iriyaathe manam chalippu haa! Guruvaayum laghuvaayumaartthiyaal ,



bhuvanatthinu modikoottuma

sukhakaalangalumorppathundu njaan

ava durvidhithan‍re dhoortthezhum

mukhahaasangal kanakke maanjathum. Azhalekiya venal pomudan

mazhayaam bhoomiyilaanduthorume

pozhiyum tharupathramaakave,

vazhiye pallavamaarnnu pootthidum



azhalinnu mrugaadi janthuvil

pazhuthereedilu, metthiyaal drutham

kazhiyaamathu maanahethuvaa

lozhiyaatthaa‍rtthi manushyane varoo. Puzhupole thudikkayalli, haa! Pazhutheyippozhumennidatthuthol;

nizhalinvazhi pythalpole po

yuzhalaa bhogamirannu njaanini. Municheytha manojnjakaavyama

mmanuvamshaadhipaninnu kettudan

anuthaapamiyannirikkanam! Thanayanmaareyarinjirikkanam. Svayame pathiraagajangalaam

priyabhaavangal thulanjidaaykilum

ava chinthayiloonnidaatheyaayu

shravanatthil prathishabdamennapol. Kshanamaathraviyogamultthadam

vranamaa‍kkumpadi vaacchathenkilum

pranayam, thalapokkidaatheyi

nnanalippaampukanakke nidrayaayu. Svayamindriyamodahethuvaam

chila bhaavangalozhinju pokayaal

daya thonnidumaaru maanasam

nilayaayu praakkal vedinja koodu pol



udayaasthamayangalenni,yen

hrudayaakaamathinkaleppozhum

kathirveeshi vilangininna ven

mathithaanum smruthidarppanatthilaayu. Pazhakee vrathacharya, shaanthamaayu

kkazhivoo kaalamithaathmavidyayaal

azhalpoyu apamaanashalyame

yozhiyaathullu viveka shakthiyaal. Svayamannudal vittidaathe njaan

dayayaal garbhabharam chumakkayaal

priyacheshdakalaalenikku nishu

kriyayaayu kauthukamekiyunnimaar. Karalinnirul neekkumullali

cchoru mandasmitharashmikondavar

narajeevithamaaya vedana

ykkorumattarbhakaraushadhangal thaan. Sphudathaarakal kooriruttilu

ndidayil dveepukalundu sindhuvil

idar theerppathinekahethu va

nnidayaamethu mahaavipatthilum. Paraminnathupaarkkililla thaan

sthiravyram niyathikku janthuvil

oru ky praharikkave pidi

cchoru kykondu thalodumeyival. Ozhiyaatheyathalli jeevi pom

vazhiyellaam vishamangalaamathum

azhalum sukhavum sphurippathum

nizhalum deepavumennapolave



athumalla sukhaasukhangalaayu

sthithimaareeduvathokkeyekamaam

athuthaanilakaatthathaam mahaa

mathimatthukkalivatta randilum. Vinayaarnna sukham kothikkayi

llinimel njaan asukham varikkuvan;

manamallalkothicchu chellukil

thaniye kyvidumeershya durvvidhi. Oruvela pazhakkameriyaa

lirulum melle velicchamaayu varaam

shariyaayu madhuricchidaam svayam

parisheelipporu kayputhaanume. Piriyaattha shubhaashubhangalaar

nnoru vishraanthiyezhaathe jeevitham

thiriyaam bhuvanatthil nithyami

ngirupakshampeduminduvennapol



nilayatta sukhaasukhangalaa

malayil thaanumuyarnnumaartthanaayu

palanaal kazhiyumpol mohamaam

jaladhikkakkare jeeviyeridaam. Athavaa sukhadurggamettuvaan

sthiramaayu ninnoru ky shareeriye

vyathayaam vazhiyoodeyampinaal

viravodunthividunnu thanneyaam. Manamingu gunamvarumpozhum

vinayennortthu vruthaa bhayappedum

kanivaarnnu pidicchinakkuvaan

thuniyumpol pidayunna pakshipol. Sphudamaakkiyithenne mannavan

vedivaan nalkiyoraajnja lakshmanan

udaneyirulaandu lokama

ngidivaaletta kanakku veenu njaan. Mruthivendukilum svahathyayaal

pathiyaathaayu mathi garbhachinthayaal

athi vihvalayaayi, veendumee

hathi mumpaarnna thazhampiletta njaan



gathimuttiyuzhannu kaanjoren

mathiyunmaadavumaarnnathilla! Njaan

athinaalazhalin‍re kettazhi

njathibhaaram kuravaan kothikkilum



oruvelayirattiyaartthithaan

tharumaa vyaadhi varaanjathaam gunam

karanakshathiyaarnnu vaazhvilum

maranam nallu manushyanorkkukil



ninayaa gunapushpavaadi njaa

niniyakkaattukuranginekuvaan

vanavaayuvil vinda venupol

thaniye ninnu pulampuvaanume. Athavaa kshamapole nanmacheyu

tharulaan nottoru nalla bandhuvum

vyathapolarivothidunna sal

guruvum, martthyanu vereyillathaan



mruthithediyaghatthil maanasam

chariyaathaayathu bhaagyamaayithe

athinaal shubhayaayu kulatthini

pparipaakam phalamaayenikkume. Aruthorppathininnu kaarnira

njirulaamen hrudayaankanangalil

uruchinthakal pongidunna choozhu

nnorumiccheeyal kanakke melkkumel. Smruthidhaara,yupekshayaam thamo

vruthineengicchilanaal sphurikkayaam

ruthuvil svayamullasicchudan

puthupushpam kalarunna vallipol. Purikam puzhupol pidanjakam

njeriyum thanthala thaangi kykalaal

pirivaanaruthaanju kannuneer

choriyum lakshmanane smarippu njaan



athidheeranameyashakthiya

mmathimaanagrajabhakthanaavidham

kadanam kalarunna kandoren

hrudayam vittazhal paathi poyithe. Vanapatthanabhedachinthavi

ttanaghan njangalodotthu vaanu nee

vinayaardramenikku kevalam

ninayaayvaan pani thampi! Ninmukham. Girikaananabhamgi njangal ka

ndariyoruthsavamaayu kazhicchunaal

aribheeshana! Nee vahicchora

pparicharyaavrathanishdtayonninaal. Kaduvaakkukal kettu kaananam

naduveyenne vedinju mumpu nee

vedivaan tharamaayu maricchume;

kudilam karmmavipaakamorkkukil. Kanivaarnnanujaa! Porukka njaan

ninayaathothiya kollivaakkukal

aniyanthrithamaayu chilappozhee

manamodaattha kumaarggamilledo. Bhaagam 2

virahaartthiyil vaadiyekanaayu

karakaanaattha mahaavanangalil

thiriyum raghunaathanetthuna

cchariyoranvayamuddharicchu nee. Paradurjjayanindrajitthumaayu

poruthum ninkatha kettu vempalaal

karal ninniliyanna kooruthan

peruthaamaazhamarinjithannival. Munikaattidumen kidaangale

kkanivaal nee svayamaanju pulkidaam

anasooya vishuddhaminnu nin

manamaanandasaritthil neenthidaam. Viduken katha; vathsa vaazhka nee

nedunaalagrakajanekabandhuvaayu

idarenniyeyaggunolkkaram

thadavum bandhujanangalodume. Arivattu muraykkezhaatheyum

marayaayu moodiyumindriyangale

muriyum karalil kuzhampu po

lurayum sheethalamoorchchhayorppu njaan. Mruthithan makalennu thonnumaa

sthithiyil dehikal pedi thedilum

mathikaanju njeranguvorkkathi

ngathi maathram sukhamekidunnu thaan. Priyanil paka thonnidaatheyum

bhayavum naanavumormmiyaatheyum

svayamanganeyatthamasuthan

kayamaarnnen mathi thaanu ninnithe. Malarmetthayil meni novume

nnalasaamgam ghanagarbhadurvvaham

alayaathe shayicchu kandakaa

kulamaayu keedamiyanna bhoovathil. Perumaariyil mungi maazhkidu

nnoru bhoomikku sharatthupolave

paramennarikatthiletthiya

pparavidyaanidhi ninnathorppu njaan.



“nikadatthil madeeyamaashramam

makale pori,kathorkka ningruham.”

akalankamivannamothiye

nnakamottaatti pithrupriyan muni. Mathimel mrugathrushnapol jagal

sthithiyennum, sthiramaaya shaanthiye

gathiyennumalinju buddhiyil

pathiyum mattarulcheythu maamuni. Eriyunna mahaavanangaltha

nnarikil sheethalaneertthadaakamo? Thirathalliyezhunna sindhuvin

karayo? Shaanthikaram thapovanam. Svakapolavelicchameershyayaam

pukamoodaattha muneendrayoshamaar

idarenni lasikka! Saumyamaa

mudajatthin‍re kedaavilakkukal. Tharupakshi mrugangalodu mi

nnararodum surarodumennume

oru mattivarullilenthuma

saralasneharasam ninappu njaan



analaarkkavidhukkalaa vidham

vanashylaadikal vedamennathil

manathaaralayaathavarkkezhum

ghanamaamaasthika buddhiyorppu njaan



mahiyil shruthipole maanyamaar,

prayathaathmaakkalrushiprasoothimaar,

vihithaavihithangal kaattuvor

svayamaachaaranidarshanangalaal. Ithihaasapuraanasalkkathaa

sruthiyaal jeevithabhoo nanacchivar

chithamaayarulunnu chethanaa

lathayil pushpaphalangalaarkkume. Vrathiyaam kanavan‍re seva nir

vruthiyaaykkaanmoru shuddharaagamaar

pathidevathamaar jayikka, yul

kkothiyoraatthavar bhogamaayayil. Smruthi vismruthamaakilum svayam

shruthi kaalaabdhiyilaandu pokilum

athipaavanasheelamolumi

sathimaar vaaneedumoozhi dhanyamaam. Kanivinnuravaayu vilangumee

vanithaamoulikalodu vezhchayaal

anivaarya virakthi rooksharaam

munimaaraardrathayaarnnidunnathaam. Gunachinthakalaal jagathrayam

thrunamaakkum mathimaan mahaakavi

inachernnu mariccha kottiyil

ghruna thedaanithuthaan nimitthamaam



idapettivarotthumevuvaa

nidayaakkeedina durvidhikkaho! Padushalyabhishakkinenna po

loduviltthaanrunabaddhayaayi njaan



parithrupthiyezhaattha raagamaa

meritheekkindhamaayi naarimaar

puriyil svayamaathmajeevitham

kariyum chaampalumaakkidunnithe. Parapuchchhavumabhyasooyayum

durayum durvyathiyaanasakthiyum

karalil kudivecchu haa! Para

mparayaayu pourikal kettupoyithe. Nijadosha nidarshanaandhamaar

sujanaachaaramavishvasikkuvor

rujathedi marippu kalmasha

vrajamaam kaamalabaadhayaalivar



chelimoodiya rathnamennapo

lolipoyu chitthaguhaanthakeedamaayu

velivattorazhukku kundil vee

nalivoo durjjana paapachethana. Vishayaspruhayaaya naagamul

tthrushapoondagguhathan mukham vazhi

vishavahni vamikkave param

vishamikkunnu sameepavartthikal. Vilayaarnna vishishdavasthravum

vilasum ponmanibhooshanangalum

khalaraam vanakoopapankthimel

kalarum pushpalathaavithaanamaam. Vidhukaanthiye venna haasavum

madhutholkkum madhuraaksharangalum

athibheeshanapourahrutthile

cchathirakshovarachaararennume. Kodi ther pada kotta kotthalam

kodiyoraayudhamennumenniye

nodiyil khalajihva kollipo

ladiye vyrivanam dahikkume. Nrupagaaddavichinthanam kazhi

njaparoksheekruthamaa‍ya kruthyavum

apatham vazhi sathvaram kada

nnupajaapam thalakeezhmarikkume. Supareekshithamaaya raagavum

krupayum koodi marannu kevalam

krupanokthikal kettu buddhike

ttapakruthyatthinu chaadume nrupar. Mudiyil kothichertthu puthrane

jjadiyaakkum chilar; thalkumaararo

madivittu mahaavanatthilum

vediyum dohadamaarnna pathniye. Ahaha! Smruthivaayu hrutthile

ddhahanajvaala valartthi veendume

sahasaa pudapaakareethiyaayu

nihanippoo hathamen‍re jeevitham. Shruthiketta maheeshar thanneyee

vyathiyaanam svayame thudangukil

kshathi dharmmagathikku pattithaan

kshithi shishdarkkanivaasyamaayi thaan. Theliyicchu virakthiyennila

nnolivaayu lankayilvacchu, pinneyum

cheliyil padamoonniyenthino

velivaayikkazhukunnu raaghavan? Perukum pranayaanubandhamaa

morupaasham vashamaakkiyeeshvaraa! Kuruthikkuzhiyunnu naariye

ppurushanmaarude dheeramaanitha! Itharetharasaktharaam gruha

vrathabandhukkale jeevanodume

sathatham pidipetterikkuma

cchiyathaam shankamanushyanullathaam. Athipaavanamaam vivaahame! Shruthi mandaara manojnjapushpamaayu

kshithiyil sukhameki ninna nin

gathikaankethrayadhapathicchu nee! Gunamaanu vidhikku laakkathil

pinayaam poorushadoshameevidham

kshanamo vipareethavrutthiyaal

thunayenye shruthiyapramaanamaam. Nedunaal vipinatthil vaazhuvaa

nidayaayu njangalathen‍re kuttamo? Paduraakshasachakravartthiye

nnudalmohicchathu njaan pizhacchatho? Shari, bhoopathi sammathikkanam

charithavyatthil nijaprajaamatham

piriyaam palakakshiyaayu janam

parishodhicchariyendayo nrupan? Thanathakshikalodu thanneyum

ghanamerum khalajihvamallidaam

janavaadamapaarththamennathi

nnanaghaachaarayenikku saakshi njaan. Karathaarilananja lakshmiye

thvarayil thattiyerinju nishkrupam

bharathan‍re savithri, appozhum

naranaathan janachitthamortthitho? Athu sathyaparaayanathvamaa

mithudharmmavyasanithvamennumaam;

pothuvil gunamaakkidaam janam

chathuranmaarude chaapalangalum. Janamenne varicchu mumputhaa

nanumodatthodu saarvvabhaumiyaayu

punarengane nindyayaayi njaan

manuvamshaankuragarbhamaarnna naal? Nayamaayu chiravandhyayennu thaan

priyamennilpedumabhyasooyakal

svayameyapavaadashasthramaar

nnuyaraamennathu vannukoodayo? Bharathan vanametthiyappozhum

parashankaavilamaaya maanasam

narakalmasha chintha theenduvaan

tharamenye dhavaleebhavicchitho? Pathiyaam paradevathaykkaho

mathiyarppicchoru bhakthayalli njaan

chathiyorkkilumennodothiyaal

kshathiyenthangane cheythuvo nrupan? Idanenchilakisathikkithi

nnidayil kannukal peythu neerkkanam

pudabhedakamaaya thennale

ttidarum gulmadalangalennapol

bhaagam 3

tharalaakshi thudarnnu chinthaye

ttharasaa dhaaramurinjidaathe thaan

uraperumozhukku nilkkumo

thirayaal vaayu chamaccha sethuvil? Girigahvaramugramaam vanam

harishaarddhoolaganangal paampukal

paribheekarasindhuraakshasa

pparishaykkulla neekethamaadiyaayu. Naralokamithil pedaavathaam

narakam sarvvamaduttharinja njaan

paramaarththamathorilanchuvaan

tharamillenthinolicchu mannavan? Pathichitthaviruddhavrutthiyaam

mathiyundo kalarunnu jaanaki? Kuthikondidumo mahodadhi

kkethiraayu jaahnavithannozhukkukal? Apakeertthi bhayaandhaneevidham

svaparikshaalan thalparan nrupan

krupanochithavrutthimoolame

nnapavaadam druddamaakkiyillayo? Aparaadhiye dandiyaatheyaam

krupayaal samshayamaarnna dhaarmmikan

apakalmasha shikshayettu njaan:

nrupanippaapamozhicchathengane? Athivathsala njaanuracchithen

kothi vishvaasamodannu garbhini

athile padamoonniyalliyi

cchathicheythoo! Nrupanorkkavayya thaan



janakaajnja vahicchucheytha than

vanayaathraykku thunaykkupoyi njaan! Anayan priyanenneyekayaayu

thanathaajnjakkirayaakki kaadithil! Itharethara bhedamatta hrudu

gathamaam snehamathangu nilkkuka,

shruthamaaya kruthajnjabhaavavum

hathamaakkee nrupanee hathaashayil. Rujayaarnnumakam kaninju than

prajayeppottumurumpupolume

sujanaagrani kaattilen priyan

nijagarbhatthe valiccherinjithe. Shvashuran bahuyajnjadeekshayaa

lashubham neekki labhiccha nandan

pishunokthikal kettu punyamaam

shishulaabhothsavamunmathicchithe! Aruthorkkil, nrupan vadhicchu ni

shkarunam chennoru shoodrayogiye

nirupikkil mayakki bhoopane

ttharuneepaadajagarhinee shruthi! Sahajaardratha dharmmamaadiyaam

mahaneeyaathmagunangal bhoopane

sahadharmminiyaalkku mumpu haa! Sahasaa vittupirinjupoyi thaan. Vanabhoovil nijaashramatthile

gghanagarbhaathurayen mrugaamgana

thanathakshipathatthil nilkkave

nanayum malpriyanaashu kanmuna. Athikomalamaakumammana

sthithi kaattil thalirpoludippathaam

kshithipaalakapattabaddhamaam

mathiyo charmmakadtoramennumaam. Niyatham vanavaasa velayil

priyananyaadrushahaarddhamaarnnu thaan

svayamingu vibhuthvameriyaal

kshayamelaam paramaarththasouhrudam



niyamangal kazhinju nithyamaa

priyagodaavari than thadangalil

priyanotthu vasippathorppu njaan

priyayaayum priyashishyayaayume



oru dampathimaaru moozhiyil

karuthaatthoru viviktha leelayil

maruvee gathagarvvar njangala

ngirumeyyaarnnoru jeevipolave. Nalinangalarutthu neenthiyum

kulirelum kayamaarnnu mungiyum

pulinangalilennododiyum

kaliyodum priyanannu kuttipol. Parayendayi! Njangal, buddhiyil

kuravillaattha mrugangal poleyum

niravetti sukham vanangalil,

chirakillaattha khagangal poleyum



sahajaamalaraagame! Mano

guhayelum sphudarathnamaanu nee

mahaneeyamathaanu maarilu

nmahamaathmaavaniyunna bhooshanam. Purushannu pumarththa hethu nee

tharunikkattharunee gunangal nee

nirupikkukil nee chamaypu haa! Marubhoo mohanapushpavaadiyaayu. Nayamaarggachararkku deepamaa

yuyarum ninprabha naakameruvaan

niyatham narakam nayippu ni

nnayathaayogamasajjanangale. Mruthiyum svayamingu raagame! Kshathiyekilla ninakku vaazhvu nee;

smruthiyaam pithruloka seemayil

pathivaayashrunivaapamundume. Chathiyattoramarshamalla nin

prathimallan priyathe, parasparam

rathimaarggamadacchu hrutthil nin

hathi cheyyunnathu garvvamaanu kel. Samadrushdi, samaarththachinthanam

kshama, yanyonya gunaanuraagitha

kramamaayivayekkarandidaam

shramamattaantharagarvvamooshikan. Vibhavonnathi, kruthyavybhavam,

shubhavikhyaathi, jayangal melkkumel,

prabhavishnuthayennivattayaal

prabhavikkaam durahanthayaarkkume. Athimaanithayaaya vaayuvin

hathiyaal premavilakku poyu manam

sthuthithannoli kettu chennaho! Pathiyaam saahasadurggamangalil. Sthithiyinganeyallayenkili

shruthidoshatthil virakthayenniye

kshithi vaanidumo sagarbhayaam

sathiyekkaattil vedinju mannavan? Nihathaarikal bhoo bharikkuvaan

sahajanmaar nrupanilli yogyaraay? Sahadharmminiyotthuvaazhuvaan

gahanatthil sthalamilli vendapol? Parishuddha vanaashramam nrupan

parisheeliccharivullathallayo? Thiriyunnavayallayo nrupa

nnariyoraathma vichaarashylikal? Paravaan pani than priyaykkoraal

kurachonnaal sahiyaa kusheelanum,

karayennilurappathutthaman

marapolengane kettu mannavan? Oru kaakkayodum kayartthathum

peruthaamaasharavamshakaananam

maruvaakkiyathum ninaykkila

pparusha vyaaghranithum varaavatho? Athavaa nijaneethireethiyil

kathayoraam palathottinaal nrupan

prathamaanayashodhanan param

vyathayaddhushruthi kettiyannidaam. Udanullilerinja theeyil ni

nnidarippongiya dharmmashooratha

sphudamothiya karmmamammahaan

thudaraam maani vipatthu chinthiyaa. Vishayaadhipadharmmamortthaho! Vishamicchangane cheythathaam nrupan

vishasamkramashankamoolamaayu

vishahikkum budharamgakrunthanam! Balashaaliyiyannidum pura

tthalayaatthoru vikaaramugramaam

nilayattoru neerkkayatthinu

llalayekkaal chuzhiyaam bhayankaram! Parakaaryaparan svakruthyamaayu

thvarayil thonnuvathetturacchidum

uracheythathu cheythidaatheyum

viramikkaa raghusoonu sathyavaan. Athidushkaramaa marakkarthan

hathiyeddhandakayinkalettathum

dhruthiyil punarru‍shyamookabhoo

vathilebbaalivadhaprathijnjayum. Palathundithupole bhaanumal

kulachoodaamani cheytha saahasam

chila veezhcha mahaanu shobhayaam

malayil kandaramenna maathiri. Muniputhraneyachchhanaa‍naye

nnanumaanicchudaneythu konnathum,

thaniye varamekithan priya

ykkanuthaa‍paathuranaayu maricchathum,



mikaveriya saahasangalaam;

pakavittinnathu paartthukaanukil

makaneevaka marshaneeyamaam;

pakarum hethu gunangal vasthuvil. Ajanaaya pithaamahan mahaan

nijakaanthaamruthi kandu khinnanaayu

rujayaarnnu maricchu thalkula

prajayil thadguna shyliyum varaam. Athinilla vikalpamippozhum

kshithipan mal pranayykanishdtanaam,

pathiyaa viraham mathikkilum

rathiyum raaghavanorkkilanyayil. Priyanaadyaviyogavelayil

svayamunmaadamiyannu raagavaan

jayamaarnnu madangi veendumul

priyamennil theliyicchu naalkkunaal. Athu paarkkukilippozhethrayi

pputhuverpaadil valanjidaam nrupan

athimaanini njaan sahikkumee

sthithiyasaanushayan porukkumo? Ahaha! Svayaminnu paarkkilul

spruhayaal kaanchanaseethayaanupol

sahadharmmini yajnjashaalayil

gahanam sajjanacharyayorkkukil. Athisankadamaanu neethithan

gathi; kashdam! Parathanthrar mannavar;

pathi naadukadatthiyenne, mal

prathimaaraadhakanaavathaayu phalam! Oliyonnu parannudan kavil

tthalimatthil cherukandakod‍gamam

lalithaamgiyiyannu, ponmanal

pulinam nenmula poondamaathiri. Ghanamaamanukampayil thada

njanathivyaakulamaayi ninnudan

janakaathmaja than‍re chinthayaam

vanakallolini paanju veendume. Bhaagam 4

ariyunnithu hantha njaan vibho! Purame vampodu than‍re kyyinaal

murivanvahamettu neethitha

nnarayil paarppu, thadangalil bhavaan. Uraperiya keezhnadappilaayu

marayaam maanavanaathma vybhavam

chirabandhanamaarnna pakshi than

chirakin ‍shakthi marannupoyidaam. Priyayum cheruponkidaangalum

niyatham kaattilezhunna chekkukal

svayamortthudanudgalaanthanaayu

prayathan koottiluzhannidaam bhavaan. Chilathinnolikettamantharaa

chilathin chhaayakal kandumaartthanaayu

nilayil chirakaattiyum bhavaan

valayaam chanchupudangal neettiyum. Thaniye nijashayyayil bhavaa

nanivaaryaartthi kalarnnurundidaam

kanivaarnnu pulampidaam kida

nnanisham hantha! Kinaavu kandidaam. Maruvaam dayithaavirakthanaayu

maruvaam durvidhiyaal vimukthanaayu,

varuvaan panikruthyanishdtayaal

peruthaam thyaagamivannamaarkkume. Mudi dooreyerinju thendidaam

vediyaamanyanuvendi dehavum

madivittu janechchhapole, than

thadikaatthoozhi bharikka dushkkaram. Ethiratta yamaadishikshayaal

vrathikalkkum bahumaanyanammahaan

kshithipaalakadharmmadeekshayaar

nnathivartthippu samastharaajakam. Kruthikalkku nedum thapasinaam

kshithivaasam svasukhatthinalla thaan,

ethirittu vipatthodennu mu

nnathi, vishvottharanaarnnu raaghavan. Kothiyeridumindriyangale

ppathivaayppotti niraashaanaayu sadaa

mruthibhoothiye neettivaa‍zhuma

sthithi njaan jee‍vithamennu chinthiyaa. Athimaanusha shakthiyenkilum

yathiyekkaal yamashaali raaghavan

dyuthiyeriya dharmmadeepama

mmathimaan maanyanenikku sarvathaa. Athivisthrutha kaaladeshaja

sthithiyaal neethi vibhinnamaakilum

kshithinaatha! Paraarththajee‍vikal

kkethirillaattha nidarshanam bhavaan. Kshubhithendriya njaan bhavaanili

nnupadarshiccha kalankarekhakal

abhimaaniniyaam svakaanthiyil

krupayaal deva! Bhavaan kshamikkuka. Nirupikkukil nindyamaanu ma

ccharitham, njaan sucharithrayenkilum

uruduakhaniraykku nalkine

nirayaayippalavaaru kaanthane. Athumallival moolamethraper

pathimaar chatthu valanju naarimaar

athupole pithaakkal poyaho! Gathikettethra kidaangal khinnaraayu. Arivaan pani, neethi samgraham

mariyaam kaattu kanakkeyenkilum

kuriyil kadukarmmapaakama

mmuriyelppicchidumampupole thaan. Mathi theekshnasharangale! Shramam;

kshathamelaa maravicchorenmanam

kuthikolluka loka chakrame! Hathayaam seethayeyingu thalluka. Charithaarththathayaarnna dehiyil

thiriyeshobhanamalla jeevitham

piriyenamarangil ninnudan

shariyaayikkali theernna nattuvan



vanabhoovil nashippu thaan perum

dhanamanyaarththamakannu shaalikal

ghanamattukidappu mutthuthan

jananeeshukthikal neerkkayangalil



theliyunnu manonabhaseni

kkoliveeshunnithu buddhi melkkumel

velivaayu vilasunnu sindhuvil

kaliyaaycchennanayunnorinnadi. Iniyaathra paranjidatte haa! Dinasaamraajyapathe! Divaspathe! Aniyanthrithadeepthiyaam kathir

kkanakaasthraavruthanaam bhavaanu njaan. Susithaambaranaayi vruddhanaayu

bisineethanthu mareechikeshanaayu

lasithasmithanaaya chandrikaa

bhasithasnaatha! Mrugaanka! Kythozhaam. Athigaaddathamasinetthura

nnethire rashmikal neetti doorave

dyuthi kaattumudukkale param! Nathi ningalkkathimohanangale! Ramaneeyavanangale! Ranad‍

bhramaravyaakulamaam sumangale! Kramamenni rasicchu ningalil

pramadam poondaval yaathracholvu njaan. Athiramyabahirjjagatthodi

nnathavaa verpiriyendathilla njaan

kshithiyil thanucherumen mano

rathamibbhamgikalodumykyamaam. Janayithri! Vasundhare! Param

thanayasnehamodenneyenthi nee

thanathujjvala manchabhoovile

kkanaghe! Povathu hantha! Kaanmoo njaan



girinirjharashaanthigaanama

ddhariyil kettu shayikkumangu njaan

arikil tharugulma sanchayam

choriyum poonira nithyamen‍remel. Mukalil kalanaadamaarnnidum

vikirashreni parannu paadidum,

mukilpole nirannuminnuma

tthakiditthattil mrugangal thullidum. Athumallayi! Saanubhoovile

pputhurathnaavali dhaathuraashiyum

kuthukam tharumennumallaho! Pothuvil sarvvamathen‍reyaayidum! Sasukham bhavadankashayyamel

vasudhe,yangane njaan ramicchidum

susushupthiyil allayallayen

prasuve! Kooppiyuyarnnu pongidum!. Thadineejalabimbithaamgiyaayu

kshamayekkumpiduvoru thaarapol

sphudamaayu bhavadamghrileena njaa

namale dyoviluyarnna deepamaam. Priyaraaghava! Vandanam bhavaa

nuyarunnoo bhujashaakhavittu njaan

bhayamattu parannu poyidaam

svayamidyoviloraashrayam vinaa. Kanamaarnnezhumandamandalam

manayum mannividilla thaazheyaam;

dinaraathrikalattu shaanthamaa

managhasthaanamithaadidhaamamaam. Rujayaal paripakvasatthvanaayu

nijabhaarangalozhinju dhanyanaayu

ajapouthra! Bhavaanumetthume

bhajamaanykavibhaavyamippadam! Udanonnu nadungiyaashu poo

vudaluth‍kkampamiyannu jaanaki

sphudaminganeyothi sambhramam

thadavishabda vichaaramishramaayu;



“aruthenthayi! Veendumetthi njaan

thirumumpil theliveki deviyaayu

maruveedanamennu mannavan

maruthunno? Shari! Paavayoyival? Anaghaashaya! Haa! Kshamikka! En

manavum chethanayum vazhangidaa,

ninayaayka maricchu, ponnidaam

vinayatthinnu vidheyamaamudal.”



sphudamingane hantha! Buddhiyil

padarum chinthakalaal thudicchithe

pudavykku pidiccha thee chuzha

nnudalkatthunnoru baalapolaval.



“anthikku pongivilaseedina thaarajaalam

panthikku pashchima payodhiyananju mungi

ponthitthudangiyitharoduganangal, seethe! Enthingithe”nnoru thapasvaniyodivannaal. Palavuruvavar theerththaprokshanam cheythu thaangi

cchalamizhiyeyakaayil kondupoyikkidatthi:

pularsamayamadutthoo kosalatthinkal ninna

kkulapathiyumananjoo raamasandeshamodum. Vendaa khedamedo, suthe! Varikayennothum muneendran‍re kaal

tthandaar nokkinadannadhovadanayaayu chennasabhaavediyil mindaathanthikametthi,

yonnanushayaklaanthaasyanaam kaanthane

kkandaal paurasamaksha,mannilayileelokam vedinjaal sathee.